08.29.12 ♥

Yeah. Yeah. Yeah. \mm/ Akala ko balik English-Language tayo. Hindi pala. Kasi.. Masarap magkwento kapag Filipino Language. Hehe! Game na ba ang mga tenga ng readers ko? (Teka miss. Bakit tenga? Eh ‘di ba mata? Kasi nagbabasa kami?) Oo nga ‘no! Sensya na, shunga! HAHAHA! Ready na ba ang mga mata niyo? Hoowkaaay! GAME.

Ako si Scarlet. Isang pokpok. Isang babaeng inimbitahan sa Hacienda Estrella para magbakasyon. Una pa lamang ay nais ko nang maakit si Victor, ang boyfriend ni Cristine. Kumakagat na siya sa akin pero nung nagpaalam siya para mag-cr, napansin ko ang isang malaking picture frame na may takip ng tela. Nilapitan at nang tatanggalin ko na ang takip ay… LIGHTS OFF. AAAAAAAAAAHHHHHHHHH! LIGHTS ON. Patay na si Scarlet.

At siyempre, hindi ang role ko sa mini skit namin ang ikkwento ko. Gusto ko lang ng kumbaga sa reporting, para makinig eh, may energizer. HAHAHA. Bogggart. Okay. Pero yung story na ‘yun. Ako ‘yun sa play. Si Scarlet. Ang pokpok. Okay. Daeng sinabi.

Nagre-rehearse ako sa Teatro Peninsulares nung nagtext si DJ. Kung nasaan daw ako. Magpapagupit daw siya tapos kasama niya daw si LJ. Yung kapatid niyang babae. Gusto daw akong makasama ni LJ. (Weh? Chos niya lang yata ‘yun.) Tinatadtad na niya ako ng text kaya nagdahilan akong susunduin ng pinsan kong nasa labas na ng gate. Nako. Ssh lang kayo ha? Walang laglagan. Nasa CPM daw sila. Nagtatakbo ako para makapunta na dun.

“San ka”

‘Yan nalang ang nasabi ko kasi hindi ko sila makita.

“Taas.”

‘Yan naman ang reply niya. Umakyat ako ng nakayuko. Pag-angat ko ng ulo ko.. Nakita ko siya. Naka-brown. At kasama niya nga talaga si LJ. Eh nawiwiwi na talaga ako. Kaya pinag-CR niya muna ako. Sobrang bilis kong nagwiwi kung alam niyo lang. Hahaha. Nakakahiya naman kasi. Sabi niya, papagupit na daw siya tapos iwan niya daw kami ni LJ. May bibilin daw sa Goodwill™. (Saan ‘yun, dre?) Hindi ko ‘yun alam kaya susundan ko nalang si LJ. Hahaha!

Bumaba na si DJ at unang tanong sakin ni LJ, “Ano pong nagustuhan niyo sa Kuya ko?” Natawa ako. Hindi ko alam kung ano ang sasagot ko. Pero kasi, mabola talaga siya kaya ko siya nagustuhan. Sumunod nalang yung mabait, mapagpasensya, gentleman *in-a-way.. Hahaha.

Bumaba na din kami ni LJ tapos nagsimula nang magkwentuhan. Sabi ko, “Hindi kayo close?” Sinagot naman niya ng “Hindi po. Sila po ni Danikha ang close. Lagi po kami nag-aaway niyan.” “Ano namang pinag-aawayan niyo?” follow up question ko sakanya. “Mga gawain po. Kanina nga po, binatukan ako nun eh.” Nagulat ako nung sinabi niya ‘yun. Ayoko talaga yung inaaway yung kapatid. Ako, kahit na hindi kami nagkakasundo ng mga kapatid ko, hindi ko sila minura o sinaktan. Except my evil brother na kapag may toyo, sinasabihan ko ng tanga. Pero not PI.

So, ayun. Kwentuhan pa din kami. Sabi ko sa kanya, “Buti okay lang sa’yo na magkita kami?” Tapos um-oo naman siya. Dun ako natuwa. Kasi kahit na pala ang hirap ng sitwasyon namin na patago-tago magkita, may kakampi pa din kami. Nakakatuwa lang. :’3 Kwentuhan dito.. Kwentuhan doon.. Sabi niya sakin, kapag daw nakasama ko si DJ ng matagal sa bahay, maririnig ko daw puro mura. -.-” Aish lang. No way. Ayoko ng ganun.

Nakarating na kami ng Goodwill. (Ahhhhh. Eto pala ‘yun. TAO NA AKO.) Hahaha! Sabi niya sakin, nung unang kita daw namin, hindi niya daw makita mukha ko kasi natatakpan ng 6ft kong bangs. Eh kasi mahaba eh. Eksaherada lang ang peg. So ayun.. Nakakatuwa. Parang close na kami agad agad. Magaan yung loob ko sa kanya. Ewan ko lang siya. Pero parang relax naman siya sakin.

Nagpunta kami sa pinagpagupitan ni DJ. Hindi namin siya napansin. Bwahaha! Akala namin kung sino. Hindi niya kamukha kapag side view. Nanana. Ayun. Lakad lakad kami.. Hanggang sa.. Siya nga! Parang hindi naman nagpagupit ang loko. Eh umulan tapos wala silang payong. Buti ako, meron. Sabi ko, kami nalang ni LJ ang magpayong tapos siya nalang maglakad mag-isa. Haha. Syempre, pa-good shot saka babae naman kapatid niya eh. Aba. Siya dapat ang gentleman.

Hindi na namin alam saan pupunta. Uuwi na daw. Sabi ko, “Uuwi na tayo?” Tapos nag-react siya, “Tayo?” Actually, silang dalawa yung nag-react eh. HELLO?! Uuwi din ako. Alangan namang sila lang umuwi tapos maiwan ako ‘di ba? Shunga? Eeh. Feeling ko tuloy napahiya ako sa kanilang dalawa. Amp!

Nagtawag na siya ng trike. Nakakatawa. Kaming tatlo nasa loob. He’s holding my hand. Tapos sabi niya, “Awkwaaaard.” Nung una, parang youtube video lang na nagbbuff pa sa utak ko. Hahaha. Ahhhh. Gets ko na. Oo. Awkward ngaaa. Hahaha. Akala namin sa bahay muna nila. Nakupo. Tepok kung ganun. Silang dalawa. Buti, terminal muna pala. Nice nice. Ayun. Nahatid na nila ako tapos nag-bye na ako.

Nakakatuwa lang talaga. Walang kahit anong mapanakit na nangyari about sa lurve life koooo. Sobraaaang happy! ♥

10 years from now..

10 years from now. Kamusta na kaya kami? Wow. Mukhang magta-Tagalog na naman ako ah. Oh, well. I should say Filipino kasi Dialect ang Tagalog and not a language. Hahaha. Okay. This post is yes. All about the future. Mga plans. Mga goals. Ano na kaya ako nun? Well. Ako kasi yung taong mataas mangarap. Yes. Hindi po ako simpleng mangarap na tipong, “Gusto ko lang magkabahay. Okay na ‘yun.” Kapag ako nangarap ng bahay, ditalyado ‘yun. Like for example, “Gusto ko magkabahay. Color beige, may malaking gate, tapos yung bahay na may mala-palasyong hagdan sa harap tapos pag-akyat mo dun, second floor na. Sa second floor, para siyang terrace wherein makikita mo yung living room. Ganun. Tapos sa baba naman, sa first floor, elevated yung dining room. May isa pang dining place sa labas na pwedeng kainan kapag morning, saka kapag may occassion. May garden na landscape tapos may mini pool kasi mahilig akong mag-swimming. May maliit din na gazebo sa garden. Gusto ko calm yung itsura ng garden.” Hindi pa ‘yan kumpleto kasi baka kapag kinumpleto ko, baka bahay ko nalang ang makwento ko.

So ayun, as I’ve said earlier, dreamer talaga ako. So, lezz proceed na? 10 years from now.. Ilang taon na ako nun? Uh.. Eh.. 16 na ako ngayon. Magseseventeen. So, magttwentyseven na ako after ten years. I’m sooooo old. Pero, perfect time para sa akin ‘yun to get married. Kasi, kung 4 years ako sa college, edi 6 years, trabaho ako. Pero habang nagttrabaho kasi, gusto ko kumuha ng masteral sa Accountancy. Kung hindi naman, baka mag-take pa ako ng Multimedia Arts/Film Making dahil gusto ko maging director. Sa 10 years, malamang natulungan ko na sila Mama sa pagpapaaral ke Bebe. Gusto ko may kotse na ako, may bahay, stable na. Bago ako ikasal. Kasi gusto ko, perfect na lahat. Sabi nga nung prof ko sa Management, bago mag-asawa, dapat isipin muna ang “Safety & Security.” Yes. Make sure na financially stable na. Okay na lahat.

Kung tinatanong niyo naman ang future hubby ko. Bwahaha. Wala na akong ibang maisip kundi si DJ (Daniel John Ford Padilla) o kali si Enrique Gil. Kiddong. Syempre, si DJ talaga. May iba pa ba? Si Athena Dennisse pa nga ang baby girl eh. Waaa. Me izzo kilig. Shatap. Gusto ko/niya/namin mag-around the world. Yeaboi. And the first destination is… LONDON! Yea. Ako, gusto ko talaga mapunta sa London, sa Paris, sa Greece, sa Seoul, sa Bangkok, sa Singapore, sa Malaysia, sa New York… HAHA. And many more. Magbbeach pa kami sa Boracay, sa Palawan.. Magsscuba diving pa kami. Mountain climbing.. Cliff diving.. Underwater pa. Hot air balloon. Napakadami. Bwahaha!

Basta. After 10 years, sana kami pa din. Sana matupad namin lahat ng plans namin. Tapos TOGETHER FOREVER na. In sickness and in health, for richer lang.. Dahil hindi kami magiging poor. Hahaha. Till death do us part. Nuks. 🙂 ♥

Boredom STRIKES!

“Hi. I LOVE YOU.”

“I love you.”

Paano kiligin. :’) FAIL. HAHAHAHA.

GUNI GUNI BA KAMO? x)

Maka-I LOVEYOU, WAGAS. 😉

 

Tears in the morning.

Hello. Alam ko. Oo. English yung title ko. Pero mag-eemote ako kaya pwede ba pag-Tagalugin niyo muna ako? -_-”

 

Anong nararamdaman ko ngayon at ano bang meron sa title ko?

Tears in the morning. Oo. Hindi ka nagkakamali. Umiyak nga ako. Ngayon. Neto lang. Ang astig ko ‘nu? Parang kanina yung blog ko, about happy things tapos biglang sad na. Ganun naman ang life eh. Ngayon, masaya. Mamaya, hindi na. Tapos masaya uli, tapos ano? Iiyak. Nakakainis. Sana pwede nalang masaya forever. Yung wala nang lungkot o sakit na nararamdaman. (OO NA. Ako nang madrama. Sorry kasi eto yung nararamdaman ko ngayon.)

Naligo ako ng maaga dahil akala ko pupunta si Kim sa bahay. Makiki-charge daw siya eh. Edi ayun. Ligo ako. After kong maligo, nabasa ko text ni Kim na hindi na siya pupunta. Next time nalang daw. Ah, okay. Kinuha ko yung Hairy Potter (Accounting Book na may humor. Parang si Bob Ong ang nagsulat dahil sa napakagandang humor ng author). Nagbasa ako. Maya-maya, umakyat ako sa taas kasi gusto ko sana gumawa ng bookmark. Kaso gusto ko kami ni Ivan yung picture kaya hindi ko na nagawa. Umakyat ako sa kwarto kong bodega. (Bodega dahil matagal na akong hindi nakakatulog dun. Sa sofa ako natutulog ngayon.) May cabinet dun na may salamin. Umupo ako sa double deck na kama at tumingin sa salamin. Tumayo tapos sinara ko yung pinto. Sign na ‘yun na mag-eemote ako.

Tinitigan ko yung sarili ko sa salamin. Magulo pa yung buhok ko dahil hindi ko pa nasusuklay, hindi pa din ako nagpupulbos kaya sobrang plain ng mukha ko. I have pimples on my cheeks. Shet. English na naman. Eh ang pangit kasi pakinggan ng “May tigyawat ako sa pisngi.” Shemay. Ugly. Oh, game na uli. Ayun. Wala pa akong lipstick o kahit na lip balm kaya kita yung lines sa lips ko. Hindi matangos ang ilong ko. Hindi ako payat, hindi ako mataba. Sapat lang pero may bellybelly ako. Basta nung tumingin ako sa salamin, puro kapangitan yung nakita ko. Nakakainis. Dun na nag-start yung pag-iyak ko.

 

Lord, nahihirapan na po ako. Masyado na pong masakit. Pero dahil mahal ko po siya, lumalaban po ako. Kahit na hirap na hirap na po. Ang sakit sakit na, Lord. Kahit kailan, yung mga taong mahal na mahal ko, lagi nalang may problema. Pero, Lord, iba naman po ‘tong problema namin eh. Kasi yung mga problema ko with my ex’s dati, talagang sila. Eh ngayon, Lord, ibang tao ang problema namin. Ibang tao pero mahalaga sa kanya. Parents niya. Hindi po ba talaga nila kami matatanggap? Lord, naalala niyo dati, kapag nagppray ako, “Lord, kapag may dumating na lalaki sakin ngayong taon, siya na talaga.” ‘Di ba, Lord, ‘yan yung prayer ko? Eh bakit po dadating si Ivan kung wala kayong reason? ‘Di ba, Lord, siya na? Sana siya na. Palakasin niyo naman po ako oh. Patibayin. Nahihirapan na ako. Nasasaktan na ako. Pero hindi ko kayang mawala siya. Lord, please?

 

Every night, ganyan din halos lagi ang prayer ko kay Lord. Laging nanghihingi ng power and strength. Pero ngayon lang ako nagmakaawa kay Lord na patatagin ako. Ngayon lang na UMAGA. Kadalasan kasi gabi ako nagppray. Pinipigilan ko yung iyak ko kasi umaga. Kapag nakita ni Mama, magtatanong ‘yun. Hindi ko naman pwedeng sabihin, “Napuwing lang.” Kung pwede ko lang hatakin pabalik yung oras para magmala-Dalagang Pilipina nung araw na pinakilala niya ako, gagawin ko. SANA HINDI NALANG NANGYARI ‘YUN. SANA HINDI NALANG NIYA AKO PINAKILALA. 😥

 

Ako. Iniimagine na may video sa harap ko pero nakaharap ako sa salamin.

 

Hello po. Ako po si Ina. 17 years old sa December. Isang Accountancy student. Hindi po ako simple, hindi din naman po ako maarte. Sadyang ganun lang po ako manamit. Hindi ko po alam kung anong sasabihin ko pero una po sa lahat, gusto ko pong malaman niyo na mahal na mahal na mahal ko si Ivan. Siguro nga po, parents kayo, alam niyo yung mas makakabuti para sa kanya.  Hindi ko po sinasabi na makakasama ako. Sino ba naman po yung taong ipapasama yung taong mahal niya, ‘di ba po? Alam ko po naranasan niyo na yung magmahal. Kaya nga po kayo may mga anak ngayon, ‘di ba po? Kasi dahil sa pagmamahal niyo sa isa’t isa. Pero bakit po ganun? Bakit po hindi niyo matanggap yung taong mahal ng anak niyo? Sa inyo po, Ma’am, babae po kayo. Alam niyo po ang pakiramdam ng nasa lugar ko. Hindi ko na po alam ang gagawin ko. Gusto ko nang mag-sacrifice para hindi magkaroon ng misunderstanding sa inyo. Pero, mahal na mahal ko na po talaga si Ivan eh. At willing po akong ipaglaban yung pagmamahal na ‘yun. Hindi ko po alam kung ano yung tingin niyo sakin. Ang lagi lang pong sinasabi ni Ivan eh dahil sa damit ko. Sorry po. Kung ‘yun lang po, sorry. Maaayos naman po ‘yun, ‘di ba? Akala ko po “Everybody deserves a second chance.”? Pero bakit po ako, parang walang karapatan? Siguro may iba pa pong dahilan na hindi lang sinasabi ni Ivan. Sana.. Dumating po yung time na matatanggap niyo din ako. Kami. Pero sa ngayon po, sige po. Titiisin ko nalang po muna lahat ng sakit. Lahat ng hirap. Kasi alam ko, someday, in God’s time, matatanggap niyo din kami. Magiging ayos din ang lahat. Sa ngayon po, gusto ko lang po malaman niyo na mahal na mahal ko po siya. Sobraaaaaaa. ‘Yun lang po.

 

Grabe. I can’t help but cry. Kapag pinigil ko na naman ‘to, magkakaroon na naman ako ng chest pain. Oo. Nung nakaharap ako sa salamin, iniisip ko na nagvi-video ako at para sa kanila ‘yun. Iniisip ko na napapanuod ng parents niya ‘yun. Ang hirap. Hirap na hirap na ako. Napapagod na ako. Pero hindi talaga pwede. Kailangang lumaban. Kailangan maging matapang. Walang sukuan. Walang bitawan. Kayang kaya namin ‘to. EVERYTHING WILL BE WORTH IT.

Together Forever.

It has been what? Uh.. 29 days since he asked me to enter Courtship-Stage. But, before that, it has been almost a year since we’ve met. I wanna admit it. The very first time that we text, there’s something special. I like him because he’s mabola. But, a classmate-friend told me to use this guy. Oh well. I’m not that kind of girl who uses people. So, I befriended this guy. He’s Dennis Ivan Dominguez. (I bet you knew him, readers, don’t you? I’ve been talking about him on my previous posts.)

I haven’t told Ivan that I liked him on the first months of texting. Well, he’s like a mushroom. He’ll text me. Then he’ll not. Then he’ll text me and then, after that.. Months passed by and we haven’t texted each other and that’s the start of me, falling for my boy-bestfriend. Yeah. Well, my contacts were deleted and I don’t know what Ivan’s number is. He’s not sending me messages even group message so I thought, “Why should I text him?” Then, after that.. Cristina sent a GM. I asked Ivan’s number and I sent Ivan a group message. He replied. Hu-wow. But, I’m still in love with my best friend that time.

Days.. Weeks.. Months passed by.. He told me he likes me. Well, actually, I have a little PMS that time. Well, I hate guys. I hate them for hurting women who’s obviously and crazily in love with them. Well, I don’t hate relationships. I’m just afraid to be hurt for the same reason. Raphael, my 1st serious boyfriend, he left me just because he wants to pursue his crush again. Hans, on the other hand, 2nd s-boyfriend, he left me because he got a girl pregnant. Who’ll not be afraid? Tell me. Another failed courtship was CF and Johansen. Well, they courted me and left me hanging. What a dork! Yeah. That’s the reason why I am so afraid to enter a relationship. ‘Cause I’m not like any other girls who flings. Every relationship for me is special. It should be serious and not whimsical.

So.. This post is getting long. Hahaha! Well. I wanna be detailed. I want to tell you even the smallest detail. So, after that.. Ivan asked if it’s okay if he’ll court me. Well, the truth is, I’m still in love with my best friend that time but I wanna try. But, after a date, it’s like I wanna stop it. Why? Because he’s sooooo kind. If a man is so kind, it’s kinda boring, right? Then.. We stopped. I told my girl-bestfriend that I think I’m not yet ready to enter a relationship. So, we stopped. But, Ivan didn’t. He told me he’ll wait for me.

It was my first workshop on Teatro Peninsulares. I saw someone who looks like Ivan. That’s Kuya RR. I thought I like Kuya RR when I really miss Ivan. Super! So, I texted him that night. I miss you. But, it was type using Korean letters. So, he replied that he didn’t understand what I’ve sent. [] [][][][] [][][] This is what he received. So I told him I missed him. :”)

July 31. Date. Center Plaza Mall Cinema Two. The Healing. This is the time when I realized that I really like him. It’s just that I’m telling myself that I’m not. It’s like, “No. Ina. You’ll just be hurt again. Stop. You don’t like this guy.” When I really do. I like him. Thoughts were entering into my mind telling me that there are lots of men who’ll try to pursue me. But, I can’t resist. I like him. Well, back to what I’m telling you.. So, The Healing is a horror film. It was an unexpected date. He just cut his class and likewise! I cut my class too. Haha! When a scary scene appeared, I unintentionally leaned on his shoulder. OMG. That’s embarrassing. :”) But sweet. He asked me if it’s okay if he’ll court me. AGAIN. Haha! Then, I said YES.

August 4. I received a lot of messages. Dafff. It’s HIM. He’s waiting for me. I texted him and told him that I’m with my theater friends. But, WHY AM I SO BLIND?! I didn’t see him. After 15 minutes of eating, we’ll be going to Jollibee because of Mama. I SAW HIM. He was looking at me with a creepy stare. Daffff. Then, I asked him if he’s mad but he told me he’s not. But, I can sense it. He is. Well, that night, I argued with him. I am mad. He was acting like a pathetic boyfriend. And another thing was I am feeling guilty for leaving him there. Sh’t. Well, that’s over.

August 8. I miss him. So, I offered an MU Stage. Yea. Mutual Understanding. How sweet. Yeah. We became MU’s. It’s fine. It’s sweet. It’s good.

August 15. KALBARYO-Day came. Haha. Well, I don’t wanna mention it anymore since this post is all about happy things. All I can say is that it’s the time when I met his parents. That’s all. I wanna stop it but I can’t. Well, I told him to stop and let go. But the day after that, well. I really can’t. THEFUN.

August 19. We’re like forbidden lovers. Bwahaha. Escaping from someone. But, still. We can manage it. We’re having dates secretly. We enjoy each others company. We laugh. We giggle. We love like there’s no more tomorrow.

The Reunion. I forgot the date. Gallllly. Uh.. Wait. Lemme think of it. August 17? Hahaha! I’m a bit sure of that. We watched it.

Guni guni. August 25. Hahaha. Oha. I can still remember the date. Yaaaaay. Yeah. We hold hands. He’s whispering ‘I love you’ in my ear. We talked. We laughed. We had so much fun. Anyway, it’s a horror film but it’s a loser one. Haha. So, we only talked with each other but we understood the film too.

I know it’s too early to say forever. (Especially me and my bestfriend. We love to say, “Isang bwan palang, forever na. To infinity and beyond?!” And now, I’m in it. Bwahaha. Well, the difference with me and Ivan and other couples is that we, we believe that our love will last a lifetime. Them, they don’t. We, we do believe that we’re destined. Them, I don’t know. We, we argue about the smallest things, them, they make the small things a big problem. We are asking for God’s guidance. We believe that we can overcome whatever problem we’ll face. We accept each other’s differences and flaws. And because, him, he has a plan of marrying me. Not like others. We’re-together-now-I-don’t-know-if-we’re-still-together-tomorrow mentality.

I know. He’s the one. We’ll be TOGETHER. FOREVER. ♥

Dear MOM,

Hi, mom! I wanna talk to you and tell you about what’s happening to me. About the things that makes me happy, the things that makes me sad and depressed. Yeah. We talk. A lot. But, we only talk about the happy things and not my problems. Now, I’m writing this blog like it’s you whom I’m talking to. Let’s start?

I wanna first tell you about the happy things. You know, I found HIM. The one who won’t hurt me like what Hans did. The one who cares. The one who sincerely loves me. The one who gives butterflies in my stomach. Yeah. Him. You wanna know his name? Ivan, mom. I met him because of Tina. Tina is a friend. She gave my number to Ivan and we became textmates. He used to court me but I rejected him twice. But, you know? After those rejections, I realized that I shouldn’t let this guy go. He means a lot to me now. I didn’t expect to feel this way. Mom, I want you to meet him but not now. I’ll tell you the reason later. Mom, I love him. I am happy with him. He’s important to me. But, don’t worry. I promise to take care of my heart. I’ll be good and I’ll be objective. I swear.

Mom, on the other hand, I wanna hug you. I wanna hug you so tight. While telling you about my problem, I’ll hug you. You wanna know my problem, since I already mentioned Ivan, we’re facing a very difficult problem. His parents don’t like me. I don’t know what to do anymore. Mom, what’s wrong with me? Am I ugly? Am I bad? Am I a bitch? I’m not, right? You didn’t take care of me to be judged by others, right? I’m not a bitch. I’m not bad. I’m not ugly either. But, what the h’ell is wrong with them? I don’t know what to do. I wanna be strong. I love him. I am willing to fight for us. You’re going to cheer me up, right? You’re gonna give me your words of inspirations, right? Mom, I’ll never let him go. Even though his parents are against us, we’ll never let go. We’ll never give up. Mom, I just want you to hug me and tell me that everything will be okay, please? This isn’t an easy problem. I need you to cheer me up. I need your words.

I love you, Mom. I love you so much. :* ♥

Life’s so unfair.

Sometimes, life’s so unfair.
Yung tipong nakita mo na siya,
Kaso maling oras at panahon.
Yung tipong mahal mo na din,
Saka pa may problemang darating.
Yung tipong masaya kayo sa isa’t isa,
Tapos may mga eextra.
Yung tipong sigurado ka na sa kanya,
Saka pa tutol ang parents niya.
Yung tipong handa ka nang lumaban,
Saka pa siya nagpapakita ng kahinaan.

Bakit kaya hindi pwede yung mahal mo, mahal ka?
Yung mga nagmamahal sa mahal mo, tanggap ka din?
Yung tamang tao, nasa tamang panahon din?
Bakit kaya ang unfair ‘no?
Bakit yung happiness mo, siya din ang reason ng sadness mo?

Minsan, gusto ko nalang mag-give up eh.
Tapos lahat ng sakit, mawawala sa isang tulugan lang.
Tapos new day, new life na.
Yung tipong lahat ng sakit, iniwan mo na sa past mo.
Tapos magiging masaya ka na.
Walang bitterness, walang sadness.

Pero hindi mo magagawa dahil mahal mo.
Walang sukuan.
Walang bibitaw.
Walang mang-iiwan.
Kahit gano pa kahirap,
Kahit gano pa kasakit.
Kahit ilang beses pa akong umiyak,
Kahit paulit-ulit pa akong masaktan,
Dahil alam ko, one day..
Someday..
Everything will fall in it’s own place.
Everything will be worth it.
At kapag dumating yung time na ‘yun.
Wala nang makakapigil samin.
Wala nang kahit na sinong makakahadlang.
Kahit na sino pa..
Kahit na ano pa..
Kung hindi kami ang showing ngayon.
Baka COMING SOON kami na.
Basta walang susuko.
Walang bibitaw.
We won’t give up.

Wala na akong masabi. ‘Yan na lahat ng gusto kong i-blog eh. Watch my Youtube video of this blog. 😉
http://www.youtube.com/watch?v=xslohl_CvoI&feature=player_detailpage

@imsuperDJ & @imsuperINA ♥

Wala kamo ako sa mood mag-blog. Pinilit niya lang ako. Well, sinungaling ako. HAHAHA. Kasi nainis ako kasi nabasa ko na naman yung cheska na ‘yun sa twitter niya. Taenatayo. Ayun. Dahil dun, napaka-cold ko. Nakakainis kasi. Hindi ko ba maiwasang magselos. Ohhh. Tama na.

Whoa. PIIIIIIIIIIIIIIICTUUUUUUUUUUUUUURE. Hahaha! Kami. Magkasama kami kahapon eh. PBB Teens lang. Ayun. Nagkasama kami. Sabi niya magg-gym siya tapos ayan. Nagkita kami. Hahahah. Forbidden love ang peg. Nga pala mga pals! Nag-ice cream kami kaso may epic fail na nangyari. Pano. Napunta sa buhok ko yung ice cream nia. HAHAHAHA. Eng eng kasi. XD

 

Iyan ang ice cream ko. Hahahaha.

Ayun. Basta. Edi after sa Mini Stop nagpunta kami sa Dona Francisca Park. Umupo. Kwentuhan. Tapos nag-earphone kami. Hahaha. Kumakanta sa tenga ko ang mokong. Ihhhh. Kinikilig ang spinal cord ko eh. Alam mo yung feeling na prang may kumkiliti sa likod mo? AYUN! Ganun. Shemay. Tapos nagiimagine pa kami. Hanep. Feeling ko ba ang tagal na namin. Basta. About future.  Ganun. Tapos lagi kaming “Sana ganto nalang tayo lagi ‘no?” Oo eh. Sana lagi nalang kaming chill lang sa mga buhay namin. ♥

Pero nung pauwi na kami, ang pinakagusto kong sinabi niya.

 

*Flashback*

SCENE: *Naglalakad kami pauwi. Holding hands.*

 

DJ: Sa susunod na ganito tayo, may baby na sa gitna. Sa ngayon, ikaw palang ang baby ko eh. ♥

*End of flashback*

 

Ayeeeeee. Kinikilig ang bangs. Hanep na buhay ‘yan.

 

Good night message ko kagabi. Basta. Kinikilig pa din kamo ako, readers. Sorry kung medyo maikli. 😉 ♥

WednesDATE & ThursDATE ♥

Wala ako sa mood mag-English. Kung anu ano pinagsasasabi ko kanina nung English pa ‘to. So, I deleted all of that and eto. Putek. Natural na ata sakin yung bigla biglang umi-English ha. Hanep. So, I’ll tell you a story about US. Yay! Sino? Kami ni DJ. Alangan namang tayo? Para akong tanga. Binabara yung sarili. Bwahahaha. That’s what love is. Love is crazy. Like me. Hahahaha. Well, magkkwento ako na ako about sa aking love life na umaarangkada at buhay na buhay! Geym?

Tuesday. Deba kasi walang pasok. Magkatext lang kami lagi saka tumatawag. I wanna see him na kasi sobrang miss ko na yung batang ‘yun. Hahaha. Sabi ko, magkita kami ng Wednesday. Tapos sabi niya, ttry niya daw. Kasi eeskapo lang ‘yun. Bata pa kasi. Bawal date. Hindi, joke lang. Ayaw nga kasi samin ng parents niya. Forbidden love ang peg naming dalawa. Buti nga parehas kaming lumalaban ai. Sweyt! :”3

Wednesday. Eto na. Kabado. Excited. Hindi ko alam kung ano nararamdaman ko. Mixed emotions. Hanep. Excited kasi magkikita kami. Kabado kasi sandamakmak na nga ang exam, hindi pa sure kung makakapagkita kami dahil nga tatakas lang siya. >:) Hangsama. BI ako. Putek! Nalobat pa ako. Ayan. Nakikitext tuloy ako kay Bhebhe Myel. Badtrip! Nawalan ng load ang babaita. Hanep. Nahiya naman ako. Ayun. Nagpaload si Bhebhe tapos feeling owner na ako. Hahaha. Lagi nasa akin cp ni Myel tapos tinetext ko si Dj. Sabi niya, kapag 6:15 daw, wala pa siya, hindi na daw makakaalis. Nooooooooooooo! 😥

5:00pm na. Putek. Makakaalis kaya ‘to? Shemay. Sana oo. *crossed fingers*

Malapit na mag-6.. Madami pa daw tao sa shop nila. Hindi pa daw makakaalis. Mga 7 pa daw. Magpapa-photocopy pa ako. 7 chapters. Tapos punta kami kina Myel para tingnan ni Myel kung may kulang siyang lecture. At dahil dun, nakaisip ako ng BRIGHT IDEA. Bright idea? Ano ‘to? Showtime? Nyahahaha! Ang sarcastic ko ngayon. >:) So, ayun. Sabi ko, hintayin ko siya. Hahahaha.

Ayun. Pa-photocopy, punta kina Bhebhe, punta drugstore, balik kina bhebhe. Text. And hu-wow! Hahahaha. Magkikita na talaga kami ng DJ ko. :”3

Nagkita kami at pinakilala ko siya kay Myel. Hinatid namin si Myel tapos punta na kami ng Vetafs kasi paalam niya daw, mamimili ng sketch pad. HAHAHA! Edi ayun. At may nalaman akong bago sa kanya! Nagddrawing pala siya. Putek. :”3 Nanliliit na ako. Siya na. Marunong kumanta, nagddrawing, naggigitara. Shemay! Ako, loser.

Ayun. After sa Vetafs, (ang haba ng kwento ko. HAHAHA) gusto ko ng ice cream. Sa mini stop kami. Shemay. He held my hand. :”””””3 Kinikilig hanggang spinal cord! Hahaha. Ayun. Nagpunta kaming Mini Stop. Namili ako ng Chillz. Tapos ang tagal. Hahaha. Tapos ang bad niya. Nilait niya ako. T__T Pero, the truth is, exaggerated lang ako. OA baga. Hahaha. Hindi naman niya ko nilait. Bwahahaha.

Nagpunta kami ng Dona Francisca Park. Naupo. Nagkwentuhan. Kapag natatahimik kami, he’ll say, “I love you.” o kaya “Mahal na mahal kita.” Shemay! Kinikilig yung tuhod ko. :”3 Ang harot ni Ineng oh.

Hindi namin napansin yung oras tapos ayun. 8 na ata non. Kaya kailangan nang umuwi. 😦 Haaaay. 🙂

Thursday naman.

May exam ako ng 10:30-12. Hahaha. Fortunately, maaga natapos. Gusto niya magkita kami. Tapos sabi ko, 12-4:30, wala akong klase. Sabi niya, nuod daw kaming sine. Edi gora kahit wala pa akong narereview. Hahaha. Magkakasama e. Ayaw pa ba? HAHAHA. Hindi ko alam kung makakatakas ‘tong bata na ‘to. Magccut kasi siya ng class eh. Ayun. Fortunately, nakatakas. Hahaha. Tumakbo daw sa canteen. Kiseg ng bata na ‘to. Pinakilala ko siya sa best friend ko at ilang friends tapos eh manunuod din pala yung best friend ko at bf niya ng sine. Gusto sama sama na kami eh gusto namin humiwalay. Aba. Quality time ang peg namin eh. HAHAHAHA. Daldal ko.

Umakyat na kami sa sine. Natatawa ako kasi naka-uniform siya. Halatang halatang bata. Tapos may college na kasama. MAG-ATE?! HAHAHA. Lol. Puro tawa eh no. Ayun. Naupo na kami. Actually hindi kami nagffocus sa panunuod kasi puro kami kwentuhan. Tapos bigla bigla nalang siya bubulong ng ‘I love you’. Oh, sabe? Accomplished na yung “Whisper ‘I love you’ in each other’s ears.” Yayayayay! Kinikilig na naman ang bangs ko. Hahaha. Lahat ata ng parte ng katawan ko kinikilig ai. Kisig.

Ayun. Basta puro lang talaga kami kwentuhan tapos may time pa na nag-agawan kami ng phone ko kasi pinindot niya yung vid ko na nag-cover ako. Gandang gerl ko pa naman dun. Bwahahaha. >:) Sayang lang hindi kami nakapag-picture. Epal kasi yung bata na ‘yun eh. 😦 Hahahaha. Pero sobrang saya. Anyway, nung Wed, kahapon, kinuha niya yung relo ko na bigay pa nung tita ko. Hahaha. Galing pang Dubai ‘yun ba. Empowrted ‘yun eh. HAHAHAHA. Ayun. Sabi niya, hangga’t nasa kanya daw ‘yun, wala daw sukuan. Naman. Kami pa. SOLID ata ‘to. 🙂

Ayun ang aming WednesDATE at ThursDATE. ♥

The Man Who Owns My Heart. ♥

 

That’s my wallpaper! Hahaha. Ang pangit ng handwriting ko sa phone. He’s name is not DJ. Well, it’s his nickname. It’s cute so I decided to use that as his name on my phone. Haha. Now, on the very first time, I’m gonna mention his name. Not bata or what. Hahahaha. His name is Dennis Ivan Dominguez. (Am I right?) I call him ‘bata’ because he’s 15 & I’m 16. HAHAHA. Child abuse.

Anyway, I didn’t expect that I’ll fall for this one-of-a-kind little kid. Hahaha. I really didn’t expect it. Maybe I rejected him twice and still, he’s not giving up on me. He’s still there. Oh my God. Kinikilig po ako. :”) Yaaaay! At first, I like him and I’m kinda doubting if it’s like or love but definitely, it’s love. Well, I’m just in denial because the truth is, I am afraid that I’ll be hurt again. I am afraid that he may get tired of me. I am jolly but I’m jealous. I have lots of insecurities in myself. I just hope he’ll never give up.

Best conversation happens at night. ♥

Him:

“Kahit kailan hindi kita sinuyo para sa landian lang. Mahal talaga kita. Okay?” *Aug. 19 (10:12)

“Ge. Tama ‘yan. Nagpapaalam ka na. (Matulog. Lagi kasi ako nakakatulog kapag magkatext kami. :)) ‘Di mo na ako tutulugan bigla. Haha! Salamat naman at okay lang sa’yo na secret lang. Pangako ko na hindi kita isusuko. Sa tamang oras at panahon, ipaglalaban kita. Sana ‘wag ka rin sumuko. Napakasaya ng araw na ‘to. Kasi nalaman ko na mahal mo na rin pala ako. 🙂 Iingatan kita. Hindi na ako hahanap ng iba. Ikaw lamang, sinta. :”> I LOVE YOU, KRISTINA LENCY C. DOMINGUEZ! Hala. Peace baby. :))) Good night. Mmwa!” *Aug. 20 (12:16am)

“Baby. That was one of the happiest hour of my life. Sana malagpasan natin yung mga trials na pinagdadaanan natin. Sana tanggapin tayo ng mundo. Sana masaya ka sakin, at sana sapat na ako sa’yo. Lahat kaya natin kung pareho tayong lumalaban. Mahal na mahal kita. Wag ka sana sumuko. Wag ka din matakot na baka iwan kita. Hindi mangyayari ‘yun. Asa ka pa. 😛 Good night Baby! I LOVE YOU. :*” *Aug. 20 (11:15pm)

The best feeling in the world is to wake up and read a long and sweet message from the one you love.

“Hey Baby!! I LOVE YOU SO MUCH! No words can describe how much.. Naks! Kileg yung bebe ko niyan. :”) Basta tandaan mo. At ipangako mo. ‘Wag kang susuko. Pareho tayo lalaban para may mangyaring KASALAN sa tamang panahon. Haha! Adik lang. Breakfast ka na ‘ne? Mahal na mahal ka ni Bata. :)”

I deleted some of his messages when we had a conflict last time. Haha. I thought that would be the end but I’m wrong. I fell in love with him unexpectedly. I love him. I respect him. I am willing to fight until HE will be the one who’ll give up. I am willing to be hurt again because I know, after that, everything will be worth it. I love him and I know he loves me too.

He asked me what’s the difference between him and my ex boyfriends. Well, he’s waaaaaaaaaay better than them. He’s different. I was like a poor asking for someone’s love lately and now, I feel like I’m a princess which is loved and respected and cared by a prince. ♥ Yay. Blogs are colorful when you’re in love, right? 🙂

He is the one I love. The one I respect. The one I care for. The one I have been waiting. He is the one who owns my HEART♥